Hans-Peter van Velthoven is huisfotograaf en visual director van wereldsterren als Muse, Stereophonics en Paolo Nutini. Daarnaast reisde hij jarenlang als embedded fotograaf mee met de Dakar Rally en de World Solar Challenge. Ook portretteerde hij talloze acteurs, artiesten en andere markante mensen. Van Robbie Williams tot Rob de Nijs en van Rutger Hauer tot Wubbo Ockels. Wie voor de lens van ‘HP’ verschijnt, toont bewust of onbewust een stukje van z’n ziel aan de wereld. “Een foto moet je beleven. Je moet twee keer willen kijken.”
“The camera is of the mind, the picture of the soul.”
Hans-Peter van Velthoven groeit op in Markelo, waar hij al op jonge leeftijd de fotocamera ontdekt. Zijn vader is fanatiek amateurfotograaf en vooral zijn dia’s maken diepe indruk. “Dia’s waren een soort magische tijdmachine. De kamer donker, het geklik van de carrousel, de herinneringen die tot leven kwamen op dat grote scherm. Pure magie.” De lokale fotograaf Henk Eertink geeft de jonge enthousiasteling doorlopend technische tips, waardoor hij steeds sneller kan schieten wat hij zoekt in een foto. “Een foto is voor mij geen registratie, maar een interpretatie. Hoe beter je de techniek beheerst, hoe beter je emotie kunt overbrengen.”
Fotografie blijft lange tijd een passie naast zijn werk in de sociale sector. In 2000 komt hij na een heftige virusinfectie in de ziektewet terecht. “Toeval of niet, maar ik werd in die periode door Marc Verburg gevraagd om voor NUON te gaan fotograferen. Vanaf dat moment heb ik nooit meer omgekeken. Ik pakte elke klus aan om beter te worden als fotograaf. Dit is een vak dat je alleen leert door veel, heel veel meters te maken. Dus ben ik alles gaan doen: bruiloften, nieuws, corporate, portretten, landschappen, in opdracht of op eigen initiatief. En concerten natuurlijk.”
In muziekfotografie smelten zijn twee grote passies samen. “Dat je een muzikaal gehoor hebt helpt wel. Je hoort wat er gebeurt op een podium en speelt daar op in. Drie jaar na mijn beslissing won ik de derde prijs bij de Zilveren Camera met een foto van de band Rammstein, twee jaar later won ik de tweede prijs met weer een fotoserie van dezelfde band. Ik ging van arbeidsongeschikt naar het winnen van een Zilveren Camera. Toen wist ik dat ik op de goede weg was.”
Ilse de Lange, Bløf, Rob de Nijs, IOS, James Bay, Handsome Poets, Nothing But Thieves, Muse, Stereophonics en Paolo Nutini, het is maar een greep uit de bands en artiesten die hun identiteit en imago lieten scherpslijpen door Hans-Peter en zijn camera. “De grootste motivatie om fotograaf te worden was voor mij om ideeën vast te leggen en over te brengen aan anderen. En eigenlijk is dat precies wat artiesten en bands ook doen. Ik kan me dus heel erg in hun wereld verplaatsen.”
Hoe verschillend de opdrachten en onderwerpen ook zijn, een foto van HP springt eruit. Hoewel wars van geijkte paden, heeft hij wel een paar principes. Zo werkt hij alleen met licht dat er al is. “Licht is overal. Je moet alleen goed kijken, de juiste locaties zien en het juiste moment kiezen. Kijken en interpreteren, en dan nog een keer kijken.” Maar wat hem echt onderscheidt is de tomeloze nieuwsgierigheid naar onderliggende drijfveren en het unieke karakter van zijn modellen. “Ik kom het beeld niet halen, ik moet het krijgen. En daarvoor is vertrouwen de basis. Dus investeer ik veel tijd in het scheppen van een band, hoe tijdelijk ook. Je krijgt het beeld niet als die basis van vertrouwen er niet is.”
Hans-Peter van Velthoven is the in-house photographer and visual director of world stars such as Muse, Stereophonics and Paolo Nutini. He also traveled for years as an embedded photographer with the Dakar Rally and the World Solar Challenge. He also portrayed countless actors, artists and other notable people. From Robbie Williams to Rob de Nijs and from Rutger Hauer to Wubbo Ockels. Anyone who appears in front of the lens of ‘HP’ consciously or unconsciously shows a piece of their soul to the world. “You have to experience a photo. You have to be willing to look twice.”
“The camera is of the mind, the picture of the soul.”
Hans-Peter van Velthoven grew up in Markelo, where he discovered the camera at an early age. His father is a fanatic amateur photographer and his slides in particular make a deep impression. “Slides were like a magical time machine. The room dark, the click of the carousel, the memories coming to life on that big screen. Pure magic.” Local photographer Henk Eertink continuously gives the young enthusiast technical tips, allowing him to shoot what he is looking for in a photo. “For me, a photo is not a registration, but an interpretation. The better you master the technique, the better you can convey emotion.”
Photography remained a passion alongside his work in social work for a long time. In 2000 he ended up on sick leave after a severe viral infection. “Coincidence or not, but at that time I was asked by Marc Verburg to photograph for NUON. From that moment on I never looked back. I tackled every job to get better as a photographer. This is a profession that you only learn by making many, many meters. So I started doing everything: weddings, news, corporate, portraits, landscapes, on assignment or on my own initiative. And concerts, of course.”
In music photography, his two great passions merge. “Having a musical ear does help. You hear what happens on a stage and respond to it. Three years after my decision, I won third prize at the Silver Camera with a photo of the band Rammstein; two years later I won second prize with another photo series of the same band. I went from being incapacitated to winning a Silver Camera. That’s when I knew I was on the right track.”
Ilse de Lange, Bløf, Rob de Nijs, IOS, James Bay, Handsome Poets, Nothing But Thieves, Muse, Stereophonics and Paolo Nutini, these are just some of the bands and artists who had their identity and image sharpened by Hans-Peter and his camera. The biggest motivation for me to become a photographer was to capture ideas and communicate them to others. And actually that’s exactly what artists and bands do as well. So I can very much put myself in their world.”
As varied as the assignments and subjects may be, one HP photo stands out. Although averse to established paths, he does have a few principles. For example, he only works with light that is already there. “Light is everywhere. You just have to look carefully, see the right locations and choose the right moment. Look and interpret, and then look again.” But what really sets him apart is his unbridled curiosity about underlying motivations and the uniqueness of his models. “I don’t come to get the image, I have to get it. And for that, trust is the foundation. So I invest a lot of time in creating a bond, however temporary. You don’t get the image if that basis of trust is not there.”